هدیه ای به بانوهای ایرانی

داستان خلقت زن 

از هنگامی که خداوند مشغول خلق زن بود شش روز میگذشت. 

فرشته ای ظاهر شد و گفت: چرا اینهمه وقت صرف این یکی میفرمایید؟ 

خداوند پاسخ داد: دستور کار او را دیده ای؟ 

باید دویست قطعه متحرک داشته باشد که همگی قابل جایگزینی باشند 

باید بتواند با خوردن قهمه تلخ بدون شکر و غذای شب مانده کارکند. 

دامنی داشته باشد که همزمان دو بچه را در خودش جا دهد وقتی از جایش بلند شد ناپدید شود. 

بوسه ای داشته باشد که بتواند همه دردها را از زانوی خراشیده گرفته تا قلب شکسته درمان کند 

فرشته سعی کرد جلوی خدا را بگیرد 

این همه کار برای یک روز خیلی زیاد است. باشد فردا تمامش بفرمایید 

... ... ...

خداوند گفت : نمیشود!!! 

چیزی نمانده تا کار خلق این مخلوقی را که این همه به من نزدیک است تمام کنم. 

از این پس میتواند هنگام بیماری خودش را درمان کند یک خانواده را با یک قرص نان سیر کند و یک بچه پنج سال را وادار کند دوش بگیرد 

فرشته نزدیک شد و به زن دست زد گفت 

اما ای خداوند اورا خیلی نرم افریدی 

بله نرم است اما اورا سخت هم افریده ام 

تصورش را هم نمیتوانی بکنی که تا چه حد میتواند تحمل کند و زحمت بکشد. 

فرشته پرسید : فکر هم میتواند بکند؟ 

خداوند پاسخ داد 

نه تنها فکر میکند بلکه قوه استدلال و مذاکره هم دارد 

انگاه فرشته متوجه چیزی شد به گونه زن دست زد. 

فرشته پرسید: اشک دیگر برای چیست؟ 

خداوند گفت: اشک وسیله ای است برای ابراز شادی اندوه درد ناامیدی تنهایی سوگ غرورش. 

فرشته متاثر شد: شما فکر همه چیز را کرده اید چون زنها واقعا حیرت انگیزند 

زن ها قدرتی دارند که مردان را متحیر میکنند 

همواره بچه هارا به دندان میکشند 

سختی ها را بهتر تحمل میکنند 

بار زندگی را به دوش میکشند 

ولی شادی عشق و لذت به فضای خانه میپراکنند 

وقتی خوشحالند گریه میکنند 

برای انچه باور دارند میجنگند 

انها میرانند می پرند راه میروند میدوند که نشانتان بدهند چقدر برایشان مهم هستید 

قلب زن است که جهان را به چرخش در میاورد 

زنها در هر اندازه و رنگ و شکلی موجودند و میدانند که بغل کردن و بوسیدن میتواند هر دل شکسته ای را التیام بخشد. 

کار زنها بیش از بچه بدنیا اوردن است 

انها شادی امید به ارمغان میاورند. انها شفقت و فکر نو میبخشند 

زنها چیزهای زیادی برای گفتن و برای بخشیدن دارند. 

خداوند گفت:این مخلوق عظیم فقط یک عیب دارد!!! 

فرشته پرسید: چه عیبی؟ 

خداوند گفت:         قدر خودش نمیداند ...